من به رضــا دشتـي مي‌گويم بسيجي. كه وقتي از شناسايي خرمشهر در اشغال برمي‌گشت دوستانش به اشتـباه زدندش وآن يك ساعتي را كه زنده بود يك آخ نگفت مبادا رفقايش خجـــالت بكشند.

من به برادران باكري مي‌گويم بسيجي. كه با اين كه مي‌دانستند حتي جنازه‌شان هم برنخواهد گشت، رفتند و جايـي كــه هيچ كس جراتش را نداشت جنگيدند تا مجنون به دست ديوانه‌هاي بعثي نيفتد.